مدرسه زمانی مدرسه خواهد بود که ما در آن موارد زیر را می‌آموزیم :

کودکان مانند بزرگسالان برای مسائلی مثل پرداخت قبوض و پختن غذا نگرانی ندارند. اما به سهم خود، خواسته های روزانه و مسائلی دارند که به نظرشان به آسانی حل نمی شود. اگر یأس و ناامیدی انباشته شود، کودکان نیز نگران و پریشان می شوند. طبیعی است که گه گاه بعضی از کودکان به خاطر شخصیت و خلق و خوهای متفاوت، بیشتر از دیگران نگران شوند. والدین می توانند در مدیریت کردن پریشانی و نگرانی کودکان و حل مسائلشان به آنها کمک کنند. این گونه حل کردن مشکلات موجب رشد حس اعتماد به نفس و خوش بینی کودکان می شود و این امر در تسلط پیدا کردن بر چالش های کوچک و بزرگ زندگی به آنها کمک خواهدکرد.

دانشمندان، آزمایش جالبی را درباره مکانیزم پاداش انجام دادند. آنها دو کبوتر را به گونه ای شرطی کردند که بعد از نوک زدن به یک میله، دانه دریافت کنند اما با یک تفاوت: کبوتر اول، بعد از آن که 3 بار نوک می زد دانه می گرفت اما کبوتر دوم، گاهی بعد از 2 بار نوک زدن دانه می گرفت، گاهی بعد از سه دفعه و گاه بعد از پنج مرتبه نوک زدن به میله و بیشتر.
بعد از آن، دانشمندان تصمیم گرفتند بعد از نوک زدن های کبوتران، دیگر دانه ای به آنها ندهند؛ فکر می کنید چه شد؟

1-قاطعیت و جدیت والدین در انجام کارها نقش تعیین کننده ای در حرف شنوی بچه ها در انجام کارهایشان از جمله تکالیف درسی دارد. والدینی که قاطع و مصمم هستند، کارهایشان را به موقع انجام می دهند، در واقع الگوی عملی در اختیار کودک قرار می دهند. کودک باید بداند که اگر قرار است کاری را انجام بدهد، دلیلی ندارد بهانه تراشی کند یا به دنبال راه فرار بگردد زیرا هر کس در منزل وظیفه ای دارد که باید انجام بدهد.

2- علاوه بر قاطعیت، والدین باید مهربان باشند و با مهر و محبت از کودک بخواهند وظیفه خود را انجام دهد.

3- برنامه درسی تنظیم شده توسط والدین برای انجام تکالیف درسی فرزندشان ،در عین منظم بودن باید قابل انعطاف باشد و با مشورت و مشارکت بچه ها تنظیم شود. والدین باید دقیقا توقع خود را از کودک عنوان و مشخص کنند که پس از انجام تکالیف چه کار تفریحی می تواند انجام دهد.

4- گاهی از او بپرسیم که تصمیم می گیرد تکالیفش را چگونه انجام دهد. این کار برای جلوگیری از بهانه تراشی کودکان بهترین شیوه است. از او بپرسیم با توجه به این که تکلیف زیادی داری، ترجیح می دهی چگونه آن را انجام بدهی ؟ اگر تکالیفت تمام شد، دوست داری چه کار کنی. اگر کودک به رفتن به پارک ابراز تمایل کرد به او بگویید اگر تا ساعت 4عصر ، تکالیفت را انجام دهی می توانیم به پارک برویم. تکرار چندین باره «تکلیفت را بنویس»، «چقدر طولش می دهی»، «چرا اذیت می کنی»، «تو شاگرد تنبلی» و... نه فقط به ترغیب کودک به انجام تکالیفش منجر نمی شود بلکه باعث می شود او مقابله به مثل کند.

5- توجه به تفاوت کودکان از سوی والدین امر بسیار مهمی است و نباید برای کودکان ضعیف تر سختگیری بی جا کرد. بعضی کودکان کندتر هستند و نیاز به زمان بیشتری برای نوشتن دارند، برخی دیرتر درس را متوجه می شوند و برخی علاقه کمتری نسبت به یک درس نشان می دهند. همین ویژگی باعث می شود کودک مرتب از انجام تکالیف طفره برود و والدین که ریشه مشکل را پیدا نکرده اند، روز به روز سخت گیرتر می شوند و مشکل کودک را تشدید می کنند. بنابراین مقایسه درس کودکان با یکدیگر کار اشتباهی است.

۱. آموزش مجازی آسان نیست و اگر واقعا قصدتان از به مدرسه فرستادن فرزندانتان آموزش است و نه نمره گرفتن باید بر شرکت منظم‌شان در کلاس‌ها نظارت داشته باشید.
۲. شما معلم‌تان را نخریده‌اید و معلم موظف نیست در تعطیلات و ساعات غیرکاری پاسخگوی شما باشد. او هم انسان است و در ساعات غیراداری وظایف و گرفتاری‌های خانوادگی دارد. اگر معلمی پاسخ شما را می‌دهد از سر لطف و دلسوزی اوست نه وظیفه
۳. هنگام پیام دادن به معلم‌تان او را با کلمات رسمی مخاطب قرار دهید. درست است که او را نمی‌بینید ولی دخترخاله‌تان نیست که او را «عزیزم» خطاب کنید.
۴. کلاس مجازی مسابقه‌ «کی از همه باهوش‌تره» نیست. مکانی‌ است برای یادگیری و تعامل. پس کنار فرزندتان ننشینید تا در رقابت با دیگر شاگردان کمکش کنید. این مسئله علاوه بر لطمه زدن به اعتماد به نفس او، فرایند یادگیری را نیز مختل می‌کند.
۵. در آموزش مجازی اکثر معلمین فیلم تدریس‌شان را ضبط می‌کنند. آن‌ را جایی ذخیره کنید تا هم بتوانید چندین بار مرور کنید و هم شب امتحان در به در دنبال فیلم‌ها نباشید.
۶. اگر تمرینات خود را از روی دیگران رونویسی کنید معلم ضرر نمی‌کند، بلکه به گمان اینکه همه یاد گرفته‌اند به سرعت سراغ مبحث بعدی می‌رود. اگر در آزمون‌ها تقلب کنید به معلم آسیبی نمی‌رسد، بلکه فقط آمار قبولی‌هایش بالاتر می‌رود. اگر جواب سوالات معلم را به فرزندتان می‌رسانید، از حقوق معلم کم نمی‌کنند، فرزندتان را با تقلب و دروغ بزرگ نکنید. بگذارید فرزندتان تلاش کند، بگذارید از مغزش استفاده کند، قول می‌دهم استفاده از مغز عوارض جانبی نداشته باشد.
۷. مشخص شده که ۳۲ گونه‌ مختلف هوش در بشر وجود دارد و فرزندان ما حتما در یک یا چند شاخه استعداد بیشتری دارند. کسی که هوش ریاضی خوبی ندارد شاید در ادبیات، هنر یا ورزش موفق باشد. آن‌ها را تحت فشار نگدارید، تحقیر نکنید، با دیگران مقایسه نکنید. اجازه بدهید راه خودشان را پیدا کنند. جهان ما جهان تفاوت‌هاست.
۸. تنبیه و تحسین اغراق‌شده هر دو به یک میزان مخل آموزش و پرورش‌اند. تشویق باید متناسب با نوع فعالیت باشد و گاهی باید اجازه بدهیم فرزندمان از کارش فقط لذت ببرد و وابسته به تشویق ما باشد.
۹. برخی مدارس از شما می‌خواهند از آموزش‌های کودک‌تان فیلم بردارید تا در فضای مجازی مبلغ کارشان باشد. به شخصه با این کار مخالفم. کودک ناچار می‌شود برای فیلمبرداری یک اجرای بی‌عیب و نقص داشته باشد. برخی کودکان ذاتا درونگرا هستند و علاقه‌ای به این کار ندارند و این دست رقابت‌ها فقط باعث می‌شود حس ناکافی بودن و عقب ماندن از دیگران را بی‌جهت تجربه کنند.
۱۰. کودکان را وابسته به لایک و تایید و تماشاچی بزرگ نکنیم و از آنها شخصیت‌های نمایشی نسازیم. بگذاریم خود واقعی‌شان را زندگی کنند.

اگر چه در دنیای آموزشی امروز، فرزندان قبل از بازگشایی رسمی مدارس و حضور در کلاس اول به مراکز آموزشی مثل مهدکودک و پیش دبستانی پا می گذارند و معنا و مفهوم معلم، مربی، آموزش و درس و نظم و انضباط را می آموزند...  اما هیچ چیزی تجربه اول نمی شود. اول همیشه جذاب و زیباست؛ اول بهار(نوروز)، اولین روز تولد، اول ماه مهر (بازگشایی مدارس)، اولین شب زمستان(چله)، خلاصه همیشه اول بودن خوب است.

کودکي که براي اولين بار از خانه و خانواده جدا شده و مدتي را در محيط بيرون از خانه به سر مي برد، در معرض آموزش دانش ها و مهارت هاي مختلف و نيز شيوه هاي برخورد با ديگران و رفتار جمعي است ، لذا بايد ترتيبي اتخاذ کنيم که ارتباطات او، پدر و مادرش و نيز معلم ، مدرسه و محيط محل تحصيل و سکونت او از هر لحاظ با هم در تعامل باشد .

فرم ارزیابی عملکرد کارمندان رسمی' این روزها در بین فرهنگیان و معلمان در مدارس دست به دست می شود، فرمی که تحلیل و برداشت های متفاوتی از آن شده است.

سرمايه گذاري در آموزش و پرورش از اهميت ويژه اي برخوردار است و بايد هزينه هاي صرف شده در امرتعليم و تربيت را نوعي سرمايه‌گذاري به حساب‌آورد و‌درصد هزينه هاي آموزشي كشورها رقمي معادل 10 تا 20 درصد كل بودجه هر كشور را تشكيل مي دهد و اين هزينه ها شامل هزينه هاي اداري ، حقوق كاركنان ، كتب درسي و مواد كمك درسي ، تجهيزات و نگهداري ساختمانهاي آموزشي و ساير بودجه هاي جاري است .

آموزش و پرورش نقش اساسي در رشد و توسعة اقتصادي و اجتماعي دارد و به عنوان يكي از اهداف مهم تمام كشورها شناخته شده است .

قابل توجه همكاران محترم :

مقاله آموزشي با موضوع " بازخورد توصيفي " را از لينك داده شده در ادامه مطلب دانلود نماييد :

هر معلمي به نوبه خود روشي براي تدريس دارد و نمي توان گفت كه صرفاً براي هر تدريس ، فقط يك نوع روش انتخاب شود .به طور حتم ، اگر فقط يك نوع روش براي تدريس در نظر گرفته شود ،كلاس كسل كننده خواهد بود و دانش آموزان رغبت لازم را براي فراگيري نخواهند داشت .هر معلم آگاه مي داند كه روش سخنراني براي درس علوم ،مناسب نيست .در اين صورت فقط بعضي اطلاعات را به صورت طوطي وار ، به ذهن دانش آموزان القا خواهيم كرد كه موقتي بوده و به زودي فراموش خواهد شد .

استفاده از گروههای یادگیری همیار در کلاس درس 

معلمان از گروه های كوچك، معمولاً به منظور ایده سازی برای بحث در كلاس درس، تغییر در روند سخنرانی، یا  ترغیب دانش آموزان برای صحبت كردن در كلاس استفاده می كنند. كاربرد روش یادگیری از طریق همیاری، بررسی گروه های كوچك متفاوت از كاربری های مختلف یادگیری از طریق همیاری است. در كلاس درسی كه به صورت منظم و قاعده مند از روش یادگیری از طریق همیاری بهره گیری می شود، معلم باید تكلیف روشن و حساب شده ای را برای دانش آموزان درنظر بگیرد و دستور العمل های خاصی را برای انجام دادن تكلیف معین شده ارائه دهد. یادگیری از طریق همیاری چیست؟ یادگیری از طریق همیاری راهبردی است كه دانش آموزان را در قالب گروه های منسجم و پایدار برای كار و تماس با یكدیگر برمی انگیزد. كار گروهی، بخش اصلی تحقق اهداف یادگیری در كلاس های درس است. یادگیری از طریق همیاری، مسئولیت پذیری شخصی را در میان تعاملات گروهی پرورش می دهد.

به طوری كه به گفته آلیسون كینگ در یادگیری از طریق همیاری، نقش معلم از «دانای صحنه كلاس به راهنمای عمل» تغییر می یابد. دانش آموزان اگر چه به صورت گروهی به یادگیری اقدام می كنند، ولی پیشرفت آنان در یادگیری، به صورت انفرادی سنجیده می شود.

انسان موجودی اجتماعی است، از زمان تولد تا واپسین دم حیات نیازمند دیگران است. در جامعه زندگی می کند، از آن تأثیر می پذیرد و بر آن تأثیر می گذارد.

کانون خانواده ، نخستین نهاد اجتماعی است که کودک در آن پرورش می یابد و می آموزد که چگونه رفتار اجتماعی داشته باشد.

در محیط های اجتماعی نظیر مهدکودک، نهادهای دیگری به جز خانواده  در آموزش هنجارها و ارزش ها به فرزندان دخالت دارند و با افزایش سن کودک به مرور از نقش خانواده ها کاسته و بر نقش این کانون ها در الگو دهی به شخصیت کودک افزوده می شود. مهدکودک ، برای بچه ها عموماً جذابیتی بیش از خانه و خانواده  دارد و نیز نقشی بسیار اساسی و مهم در تربیت کودکان  ایفا می کند.

بنابراین برای به ثمر نشستن این نهال های ترد و شکننده و کمک به رشدِ صحیح آنان باید محیطی امن و عاری از هر انحرافی برای تربیت آنان فراهم ساخت.

 تأثیرپذیری کودکان در مهد به مراتب بیشتر از خانه و خانواده است. اگر مربیان، افرادی آموزش دیده، کارآمد و متخصص در زمینه تربیت کودکان باشند خواهند توانست به بهترین شکل ممکن کودکان را تربیت کنند.

بسیاری از کودکان با رشد روزافزون تعداد مادران شاغل، بیش از نیمی از روز خود را در مهدها سپری می سازند و رفتارها، ارزش ها و الگوهای بسیاری را از این مکان ها کسب می کنند، حال این مربیان و مسئولان مهدها هستند که باید ضمن عنایت به وظیفه خطیر تعلیم و تربیت ، و بهره گیری از شیوه های مثبت و کارآمد، در ساختن نسل آتی کمر همت ببندند.

مهدکودک ها تا چه اندازه در پیمودن این مسیر موفق بوده اند؟

به استناد جدیدترین تحقیقی که تا به حال در مورد مراقبت از کودک صورت گرفته، کودکانی که اوقات خود را دور از مادر و در مهدکودک می گذرانند، پرخاشگرتر می شوند و مدت زمانی را که کودک در مهدکودک می گذراند هر چه طولانی تر باشد، احتمال این که هنگام رسیدن به سن کودکستانی پرخاشگرتر شود بیشتر است.

کودکانی که بیش از 30 ساعت در هفته را در مهدکودک می گذرانند، در ناهنجاری های رفتاری همچون جنگ و دعوا، رذالت، بیرحمی، حمله و نیز رفتارهای نامناسبی چون جدال، پرتوقعی و پرحرفی « نمره بیشتری » می آورند و آموزگاران آمادگی و مادران این کودکان، از آنها به عنوان کودکان تهاجمی، بهانه گیر، نترس، دردسرآفرین و افرادی که باید خواسته هایشان به سرعت عملی شود، یاد می کنند.

محققان هنوز نتوانسته اند دلیل این رفتارها را دقیقاً مشخص کنند اما برخی، علت مشکلات رفتاری این کودکان را خستگی والدین بر اثر کار و عدم توجه به کودک و یا عدم توجه مسئولان مهدکودک ها عنوان می کنند.

در این تحقیق آمده است که اگر می خواهید این گونه رفتارها را تقلیل دهید، بهتر است از مدت زمانی که کودک در مهدکودک می گذراند بکاهید.

از سوی دیگر و بنابر گزارش مؤسسه ملی «بهداشت و توسعه رفتار کودکان»، بچه هایی که بین سال های دوم تا چهارم زندگی در مهدکودک هستند نسبت به سایر کودکان آموزش زبان و حافظه بهتری دارند.

کودکانی که زمان زیادی را در مهدکودک به سر می برند، غمگین و ترسو هستند اما این مشکل تا سن آمادگی از میان خواهد رفت.

از آنجا که رابطه کودک با دوستان و مربیان خود در مهد، دوستانه است تأثیرپذیری و الگوبرداری از آنان در قیاس با محیط خانواده، بیشتر است، زیرا پدر و مادر با حالتی اقناعی و دستوری با کودک رفتار می کنند. او نیز این حالت اجبار و سلطه گری را در خانه احساس می کند، چرا که دریافته است پدر و مادر بزرگتر از او هستند. حتی گاهی اوقات احساس می کند که آنان به دلیل بزرگتر بودن به او زور می گویند، اما احساس کودک در مهد به مربیان و همسالان خود احساسی دوستانه و به دور از اجبار و زور است.

اگر مهدها به مکان هایی جز «محل نگهداری» کودکان تبدیل شوند، به عبارت دیگر به وظیفه اصلی خود که جامعه پذیری و تربیت صحیح کودکان و نه صرف نگهداری از آنان، بدل شوند، نسل کارآمد و شایسته ای را تحویل جامعه خواهند داد.

به اعتقاد مربی مهدکودک، وظیفه مهم این مراکز آشنا کردن کودکان با هنجارها، ارزش های جامعه و آموختن رفتار اجتماعی و نیز آشکار کردن استعدادهای نهفته در آنان است، به طوری که در آینده با ورود به مراکز آموزشی و هنری، این استعدادها هر چه بیشتر بارور شوند.

مهدکودک ها و مراکز پیش دبستانی وظیفه آموزش فعالیت های پیش از دبستان و آماده کردن کودک برای ورود به دبستان را بر عهده دارند.

در مهدکودک، خردسالان با فراگیری نقاشی، شعر، سرود، بازی  و ... با رویدادها و محیط اطراف خود آشنا می شوند.

کودک رفتارهای مورد پذیرش در جامعه را می آموزد. کودکانی که دوران کودکی را در مهد می گذرانند بهتر و راحت تر می توانند با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کنند و در ارتباطات اجتماعی خود کمتر به مشکل برخورد می کنند و نسبت به دیگر کودکان به مراتب، جامعه پذیرتر هستند.

برخی از مهدکودک ها برای آرام و یا سرگرم کردن کودکان شیوه های نادرستی را به کار می گیرند که نمی توان بر آنها نام مهدکودک را نهاد. این موارد در مهدهای دولتی و جاهایی که زیر نظر سازمان های دولتی هستند، کمتر دیده می شود و ممکن است احیاناً در مهدهای خصوصی مشاهده شود.

مهد برای کودکان به منزله یک محیط کاملاً صمیمی و دوستانه است. لذا تأثیرپذیری کودکان در مهد به مراتب بیشتر از خانه و خانواده است. اگر مربیان، افرادی آموزش دیده، کارآمد و متخصص در زمینه تربیت کودکان باشند خواهند توانست به بهترین شکل ممکن کودکان را تربیت کنند.

برخی مهدکودک ها، سالانه چند بار، دوره های آموزشی برای مربیان خود ترتیب می دهند و طی آن شیوه های نوین تربیت را به آنان آموزش می دهند. برعکس در برخی دیگر از مهدکودک ها، رفتار نادرست مربیان با کودکان، زمینه ساز بروز رفتارهای غیراخلاقی از سوی کودکان شده است.

والدین باید در انتخاب مهد دقت بسیار به خرج دهند و کودکان را به دست مهدها و مربیانی بسپارند که اطمینان کافی در مورد نحوه آموزش آنها داشته باشند.

کودکانی که اوقات خود را دور از مادر و در مهدکودک می گذرانند، پرخاشگرتر می شوند و مدت زمانی را که کودک در مهدکودک می گذراند هر چه طولانی تر باشد، احتمال این که هنگام رسیدن به سن کودکستانی پرخاشگرتر شود بیشتر است.

تعداد مادران خانه دار که کودکان را در مهدها می سپارند، در قیاس با زنان شاغل اندک است. چنین مادرانی برای این که بتوانند با خیالی آسوده در خارج از خانه به کار بپردازند، مجبورند کودک خود را به مهد بسپارند.

برای این که مربیان با تمام وجود در جهت ارتقای سطح تربیتی و آموزشی کودکان گام بردارند، باید میزان مشغولیت های ذهنی آنها را کاهش داد و این وظیفه مدیران و مسئولان مهدکودکهاست که به مشکلات مربیان رسیدگی کنند.

بعضی از مدارس ابتدایی از پذیرفتن کودکانی که قبل از مدرسه اوقات خود را در مهدکودک ها سپری کرده اند، خودداری می کنند چرا که سیاست های آموزشی مهدکودک ها با آنها همسو نیست.

از سوی دیگر مادران شاغل با وجود آگاهی نسبت به وظیفه ی خود از تربیت صحیح  فرزند و گاه علیرغم میل باطنی خویش ناچارند ساعت های طولانی از کودکشان دور باشند . ضمن این که احساس می کنند فرزندانشان در مهد در کنار تربیت اجتماعی ، آموزش های مورد نیاز به ویژه آماده شدن برای ورود به اجتماع مدرسه را می بینند.

به هر حال در شرایط کنونی که نیاز به حضور فعال تر و مؤثرتر زنان در فعالیت های گوناگون اجتماعی به شدت محسوس است، نقش و کارکرد مهدهای کودک در تربیت فرزندان و آموزش اجتماع پذیری به آنان بیش از پیش اهمیت یافته است.

از این رو باید استانداردهای لازم برای فعالیت این اماکن فرهنگی از سوی مسئولان مربوط تعیین و تبیین شود تا از سویی مهدکودک ها ملزم به رعایت این استانداردها برای ادامه فعالیت شوند و از سوی دیگر خانواده ها با آگاهی از ضوابط ، مراکزی مناسب را برای سپردن فرزندانشان شناسایی کنند.